تصویب طرح‌های بافت تاریخی حرم شاهچراغ شیراز، اردبیل و ارومیه

غلامرضا کاظمیان روز شنبه در نشست خبری طرح ساماندهی بافت اطراف حرم شاهچراغ و بافت فرسوده شیراز در محل وزارت راه و شهرسازی افزود: باید این طرح‌ها با مخاطبان و مردم ساکن در این بافت‌ها به اشتراک گذاشته شود تا منجر به همراهی و تبادل نظر شود.
کاظمیان خاطرنشان کرد: بافت‌های تاریخی قلب شهر محسوب می‌شود که بخش عمده‌ای از انرژی و نیروهای توسعه شهری از آنها نشات می‌گیرد، لذا در صورتی که در ریل صحیح خود اتفاق بیفتد می‌تواند به توسعه کل شهر منجر شود.
وی ادامه داد: بافت‌های تاریخی تداوم حافظه تاریخی شهرها هستند و ما را به هویت شهر خواهند رساند و به همین دلیل باید با در نظر داشتن ملاحظات نسبت به رسیدگی به بافت‌های فرسوده اقدام کنیم.

در ادامه عبدالرضا گلپایگانی مدیرعامل شرکت بازآفرینی شهری ایران اظهار داشت: بازآفرینی محلات هدف در سه محور بافت‌های تاریخی، بافت‌های فرسوده و اسکان‌های غیر رسمی و حاشیه‌نشینی دسته‌بندی می‌شود.
وی بیان‌داشت: بافت‌های تاریخی خود در دو دسته جداگانه بافت‌های پیرامون حرم‌های مطهر در شهرهای مشهد، قم، شیراز، شهرری و آستانه اشرفیه و همچنین شهرهای تاریخی و محدوده‌های تاریخی طبقه‌بندی می‌شوند.
گلپایگانی اضافه کرد: در بازنگری طرح‌هایی که در گذشته برای شیراز، مشهد و اردبیل طراحی شده بود، بازآفرینی محدوده‌ها در دستور کار است.
وی خاطرنشان کرد: نگاهی که در دهه ۷۰ و ۸۰ در مواجهه به بافت‌ها مطرح بود، یک نگاه کالبدی صرف بود که فقط تخریب و نوسازی را دنبال می‌کرد و بعضاً منجر به نادیده گرفته شدن ارزش‌های تاریخی می‌شد.
معاون وزیر راه و شهرسازی افزود: به طور مثال پروژه‌ای که در شیراز یا مشهد مصوب شده بود، آسیب‌های جدی به ارزش‌های تاریخی و میراث تاریخی پیرامون حرم‌ها وارد کرد.
وی یادآور شد: رویکردی که در چند سال اخیر حاکم شده، موضوع بازآفرینی با توجه به ارزش‌های ذاتی این مناطق است که با لحاظ مسائل اجتماعی، تاریخی، فرهنگی و غیره اتفاق می‌افتد.
گلپایگانی گفت: اتفاقی که در شیراز و مشهد نیروی موثری برای بازنگری در طرح‌ها ایجاد کرد، نهادهای مدنی و نقش فعال رسانه‌ها بود.
وی گفت: امروز شهرداری‌هایی که به محدوده تاریخی‌شان رسیدگی کرده و مسیرهای پیاده‌رو برای عبور و مرور مردم در نظر می‌گیرند، همچنین به حفظ باغات و بناهای تاریخی‌شان همت می‌گماردند، جزو شهرداران پیشرو قلمداد می‌شوند. همچنین نگاه میراث فرهنگی نیز از حفاظت صرف به حفاظت فعال تغییر کرده و اینکه چگونه می‌توان میراث را به زندگی مردم بازگرداند.