وام مسکن یا خورد و خوراک؟

یکی از بانک‌‌‌های توسعه‌‌‌ای کشور که مسوولیت «تامین مالی مسکن» و طراحی ابزارهای کارآمد برای «پرداخت مناسب وام به متقاضیان خرید خانه و سازندگان ساختمان مسکونی» را دارد، به‌تازگی در تفاهم با یک بازار آنلاین، سراغ پرداخت «وام ۵۰ میلیون تومانی خرید کالاهای روزمره مردم از جمله خوراکی و حتی وام برای سفر» رفته است. صرف‌‌‌نظر از اینکه، این اقدام بانک دولتی، یک معنای مشخص برای دولت و بانک مرکزی دارد و آن، «بی‌‌‌اثر شدن وام خرید مسکن در بازار مصرف از بابت قدرت پوششی مبلغ تسهیلات و ابرقسط ماهانه این وام» است؛ تخصیص منابع در اختیار بانک توسعه‌‌‌ای بخش مسکن به مصارفی غیر از بخش مسکن و ساختمان، امکان «چاره‌‌‌جویی در بخش تحقیق و پژوهش این بانک برای چگونگی کارآمدسازی تسهیلات مسکن» را سلب می‌‌‌کند و در نهایت، این اتفاق برای آینده بازار مسکن خوب نخواهد بود. این بانک در همه سال‌‌‌های گذشته مشمول حمایت‌‌‌های یارانه‌‌‌ای برای «تامین منابع موردنیاز تسهیلات مسکن» بوده است و از همین رو، دلیل قابل توجیهی برای «تخصیص منابع بخش مسکن به دیگر حوزه‌‌‌ها» وجود ندارد. آن هم در شرایطی که هم خانه‌‌‌اولی‌‌‌ها و هم سرمایه‌‌‌گذاران ساختمانی، دنبال راه‌‌‌هایی هستند تا بلکه بازار رکودزده مسکن و ساخت‌و‌ساز، با کمک منابع موردنیاز به فاز رونق چرخش کند.