بررسی ابعاد جدیدترین طرح وام مسکن

دولت در یک اقدام تقریبا بیاثر وام اوراق مسکن را به ۱.۹ میلیارد تومان صرفا برای زوجین دارای ۴ فرزند افزایش داده و بررسیها نشان میدهد با این پول اکنون صرفا میتوان ۲۳.۷ متر مسکن در تهران خرید. موضوع دیگر اقساط ۳۷ میلیون تومانی ماهیانه این تسهیلات است که جامعه هدف توان بازپرداخت آن را ندارد و کسی که از توانایی پرداخت چنین مبالغی برخوردار است هدفش خرید آپارتمان ۲۳.۷ متری نخواهد بود.
«تب اجارهبها- انجماد آپارتمان» در حومه تهران؛ مسکن ۹۹ساله در نهایت به چه کسانی میرسد؟

حومه تهران که بیشاز دو دهه است به کانون «تخصیص زمین مجانی (۹۹ساله) برای ساخت مسکن حمایتی» شهرت پیدا کرده، در حال حاضر با دو پدیده تاملبرانگیز روبهرو است؛ تب اجارهبها از یکسو و انجماد حجم قابل توجهی آپارتمان از سوی دیگر. طی دورههای گذشته بخش سنگینی از بودجه کشور و همچنین منابع ملی غیرقابل جایگزین (اراضی) به اضافه تسهیلات بانکی ارزان قیمت، برای ساخت مسکن در پرند و پردیس صرف شد به این امید که خانههای دولتیساز به «واجدین شرایط خانه اول» یا همان «کمدرآمدهای فاقد مسکن»، تخصیص پیدا کند. این اتفاق یعنی واگذاری به مشمولان، در ابتدا رخ داد؛ اما خیلی زود بخشی از آنها، «مالکان موقت» شدند و خانهها در نهایت به «چند خانهایها» رسید. آمار خانههای خالی از سکنه در حومه پایتخت -که نرخ آن حداقل دو برابر نرخ متعارف خانهخالی در یک منطقه شهری است- و همچنین جهش شدیدتر قیمت مسکن در حومه نسبت به مرکز نشان میدهد، اقدام مشترک دولتها برای «تامین مسکن ارزان» به هدف اصابت نکرده است. این انحراف در تخصیص درست منابع، چهار علت دارد که از جمله آنها، «حرکت افراد دارای سرمایه به پناهگاه ملکی در دوره اخیر» و «هزینه صفر منجمد گذاشتن خانه» است.