زندگی جانکاه کارگران ساختمانی ایرانی در کردستان عراق

یک فعال صنفی کارگران ساختمانی گفت: فرض کنید کارگری از زور بیکاری به کردستان عراق میرود، یک ماه در اتاقک کارگری با کارگرانی از ملیتهای مختلف مثل بنگلادشی، سوری و پاکستانی به سختی زندگی میکند، بعد برمیگردد به ایران و دوباره این مسیر طولانی را از سر میگیرد. این زندگی جانکاه اصلا در شأن کارگران ساختمانی ایران نیست.
مهدی هدایت، مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران تاکید کرد

مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران با تاکید بر ضرورت تولید مسکن در پایتخت، گفت: ما در شهر تهران از سال ۱۳۶۵ تا ۱۳۹۵ شاهد کم شدن بعد خانوار از ۵.۱ به ۳.۳ بودیم؛ درحالیکه تعداد خانوار افزایش یافته است. از طرفی آمار شهرنشینی در کشورما از ۳۱ درصد در سال ۱۳۳۵ به ۸۵ درصد در ۱۴۰۳ رسیده که این مسئله، نیاز شهرها به مسکن را بیشتر کرده است.
تاوان نفع مالی شرکتهای دولتی از «مسکنسازی» را چه کسانی میپردازند؟

آفت دوم مسکنسازی دولتی براساس یک آسیبشناسی رسمی مشخص شد. مداخله دولت در «ساخت مسکن» به جای سیاستگذاری برای «تامین مسکن» از سال ۸۶ شروع شد و از آن زمان، دخالت در سازوکار بازار به شکل «قیمت دستوری ساخت مسکن و واگذاری کار به پیمانکاران کمتجربه» باعث شد هزینه صاحبخانه شدن در طرحهای دولتی تا چندبرابر وعده اولیه دولتها، افزایش یابد. اکنون نتایج یک بررسی نشان میدهد «نفع مالی شرکتهای دولتی در تخصیص اعتبار برای آمادهسازی زمین ۹۹ساله بهمنظور ساخت مسکن به اصطلاح ارزان» بهعنوان آفت دوم باعث شده شهرهایجدید اطراف کلانشهرها به کانون خانههای فاقد خدمات و امکانات مطلوب شهری تبدیل شوند. در این بررسی، پرند، پردیس، اندیشه و... «حومههای پژمرده» معرفی شدهاند؛ بهطوریکه ساکنان این مناطق سالها از «ضروریترین نیاز سکونتی» یعنی مترو محروم بودهاند. درآمد متولیان این شهرها به بودجههای آمادهسازی زمین وابسته است و این رابطه مالی دارای تعارض منافع، مانع تامین اعتبار برای مترو و سایر خدمات شهری شده است. بودجه۱۴۰۳ زمینهای ۹۹ساله برای پردیس و هشتگرد ۳۰۰۰ میلیارد تومان تعیین شده، درحالیکه بودجه ساخت مترو برای این دو، ۹۷میلیارد تومان است.